25 Ocak 2013 Cuma

25 Şubat 1962 Ahmet Hamdi Tanpınar'ın ölüm yıldönümü.. Tanpınar'ı sizlere kısaca tanıtalım istedik.



Ahmet Hamdi Tanpınar (1901-1962)


Veterinerlik fakültesini bırakıp edebiyat okumaya karar verdi.
En büyük isteği "iyi bir şair" olarak anılmaktı... Fakat öykü, roman, deneme ve incelemeleri şiirlerinden daha çok beğenildi.
Yaşadığı altmış bir yıl içinde; bir imparatorluğun çöküşünü, cumhuriyetin ilanını ve 27 Mayıs ihtilalini gördü.
Hem Doğudan hem de Batıdan etkilendi. Geçmiş ile gelecek arasında bir köprü oldu.
Ona göre sanat, asla bir politik görüşün esiri olamaz ya da toplumsal mesajlar vermeye zorlanamazdı.
Dünyayı usta bir ressamın elinden çıkmış bir tablo olarak gördü. Bir ressam boyalarını nasıl kullanıyorsa, o da dili ve kelimeleri aynı incelikle yazılarına yerleştirdi.
Onun için yaşam bir masal gibiydi... "Ben masalı olan adamım" der ve kendini sıradan olan her     şeyden uzak tutardı.
 
Bazı Eserleri: Huzur, Beş Şehir, Mahur Beste, Saatleri Ayarlama Enstitüsü, 19. Asır Türk Edebiyatı Tarihi.

                                                       Ne demiş Ahmet Hamdi...

  • Biz düşüncelerimizi çoğu zaman omuzlarımızda taşırız.
  • İnsan ruhunun en az sabır gösterdiği şey mutluluktur.
  • Düzen aklın zevkini okşar ama düzensizlik hayal gücünün mutluluğudur...


Bir Adın Kalmalı...


bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet

sen say ki
ben hiç ağlamadım
hiç ateşe tutmadım yüreğimi
geceleri, koynuma almadım ihaneti
ve say ki
bütün şiirler gözlerini
bütün şarkılar saçlarını söylemedi
hele nihavent
hele buselik hiç geçmedi fikrimden
ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
içimin nehirlerinden
evet yangın
evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
evet kaybetmenin o zehirli buğusu
evet nisyan
evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
bu sevda biraz nadan
biraz da hıçkırık tadı
pencere önü menekşelerinde her akşam

dağlar sonra oynadı yerinden
ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
sen say ki
yerin dibine geçti
geçmeyesi sevdam
ve ben seni sevdiğim zaman
bu şehre yağmurlar yağdı
yani ben seni sevdiğim zaman
ayrılık kurşun kadar ağır
gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
yine de bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
beni affet
Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç

Ahmet Hamdi Tanpınar

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder